Rozdział 17

" Czasami najlepszym wyjściem jest ucieczka od przeszłości "

Stałam dłuższą chwilę i patrzyłam na parkiet. Nagle poczułam jak ktoś zachodzi mnie od tyłu. To Daniel. 

- Mogę cię porwać do tańca? - powiedział a z jego ust dało się wyraźnie poczuć alkohol

- Jesteś pijany. Jak wytrzeźwiejesz to pogadamy. - próbowałam odejść ale złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie 

- Skoro jeszcze stoję na nogach nie jestem aż tak nawalony. - zaśmiał się - Chodź tańczyć. 

- A co z twoją dziewczyną? 

- Nie mogła zostać dłużej bo ma jutro zawody. - odparł grzecznie po czym zaciągnął mnie na środek sali 

Poruszaliśmy się w rytm muzyki, a ja szukałam wzrokiem Sjoeena. Nigdzie go nie widziałam, może wyszedł. Gdy piosenka się skończyła ruszyłam po kolejnego drinka.

- Gdzie idziesz? - zapytał

- Napić się - puściłam mu oczko - Chce się dziś dobrze bawić. 

Ruszyłam do barku i wzięłam do ręki kieliszek. Dolałam więcej wódki. Wypiłam wszystko na raz i pobiegłam na parkiet. Zobaczyłam, że w moją stronę idzie Emma. 

- Ej! Co ty robisz?! Jesteś totalnie pijana! Ogarnij się. Wiesz w ogóle gdzie jest Phill? Wyszedł gdzieś około godzinę temu! - naskoczyła na mnie 

- Jaka znowu pijana? Wypiłam kilka drinków i tyle. Nie obchodzi mnie on! Chce się dziś dobrze bawić. Jest taki jak ty! Oboje mnie ciągle pilnujecie! - krzyknęłam 

- Wiedziałam! Wiedziałam, że mi zepsujesz ten dzień! Jesteś okropna wiesz! - pobiegła z płaczem do Toma 

Czuję się jakbym wyłączyła człowieczeństwo, dosłownie. Nie czuję nic. Może za dużo wypiłam, ale mam to gdzieś chce się bawić. Rozejrzałam się po sali i przez chwilę spotkałam się z surowym wzrokiem mojego ojca.

- Co tak długo? - zapytał zniecierpliwiony Daniel 

- Wybacz, Emma twierdzi, że jestem pijana - posłałam mu uśmiech

- Może chodźmy w jakieś inne miejsce? - uśmiechnął się zawadiacko

Nim zdążyłam zaprotestować pociągnął mnie za rękę. Tyle pamiętam z tamtego wieczoru.

Obudził mnie silny ból głowy. Gdy spróbowałam otworzyć oczy, wszystko było rozmazane. Jednego byłam pewna. Dziś nie spałam u siebie.

- O już wstałaś - wyszczerzył się Daniel 

- Co ja tu do cholery robię?! - krzyknęłam i rzuciłam w niego poduszką

- Spokojnie to nie to co myślisz. Mam dziewczynę. - odłożył poduszkę na miejsce

- To co robię w twoim łóżku!? - pytałam rozgorączkowana

- Byłaś strasznie pijana. I nie jesteś u mnie w pokoju tylko w hotelu. 

- Na pewno? Bo wydaje mi się jednak, że coś pomiędzy nami wczoraj zaszło. - odpowiedziałam

- Całowaliśmy się... 

- I to jest według ciebie nic?! Za około tydzień wychodzę za mąż! - wrzeszczałam 

- Co robisz?! - jego mina wskazywała na to że był zdziwiony 

- Tak! Biorę ślub z Phill'em ! - wstałam gwałtownie z łóżka po czym upadłam na podłogę

- Czemu nic nie wiedziałem?! - mówił przy czym pomagał mi wstać

- Uznałam, że nie musisz wiedzieć. - odparłam oschle 

Nic nie odpowiedział. Jednak ciągle mnie trzymał. 

- Możesz mnie puścić?! Chcę jechać do domu i uratować moje przyszłe życie. - próbowałam wyswobodzić się z jego uścisku ale nie mogłam trzymał mnie jeszcze mocniej

- Zwariowałaś?! Chcesz prowadzić?! W takim stanie? Jeśli chcesz mogę ci zamówić taksówkę. 

- Nie mam przy sobie pieniędzy. 

Nagle na szafce nocnej rozbrzmiały wibracje. To Phillip. Odebrałam bez wahania.

- Gdzie ty do cholery jesteś?! Szukałem cię całą noc! 

- W hotelu. 

- Jeśli jesteś u niego to go osobiście uduszę. 

Spojrzałam na Daniela a on na mnie nie wiedząc o co chodzi.

- Czekaj na parkingu. 

Powiedział i rozłączył się.

- Coś się stało? 

- Nie udawaj, że ci zależy specjalnie mnie tu przywlokłeś! Daj mi moje rzeczy! - krzyczałam i machałam rękoma jak bym wychodziła z domu wariatów

Złapał mnie w nadgarstkach za obie ręce. Spojrzał w oczy. 

- Bardzo cię za to przepraszam. Nie chciałem żebyś miała problemy z narzeczonym.

- Proszę, przestań! Między nami nic nie ma rozumiesz?! Byliśmy pijani. Od razu jak przyjedzie Phill wszystko mu wytłumaczę!  

Daniel puścił moje ręce. Podał mi mój płaszcz i buty. Ubrałam je szybko na siebie, strzepnęłam włosy i ruszyłam do wyjścia.

- Jeśli będziesz miał czelność przyjść na mój ślub to sama cię uduszę Phill nie będzie musiał tego robić. - wrzasnęłam i trzasnęłam za sobą drzwiami

Wybiegłam z hotelu prosto na parking. Tam czekał już na mnie Norweg. Serce waliło mi jak oszalałe. Wsiadłam do auta i ruszyliśmy do domu. 

- Musimy porozmawiać... - zaczęłam

- Tak tu się zgodzę. Mów co się wczoraj stało. - patrzył na mnie tak surowym wzrokiem jak ojciec

- Powiem ci wszystko... Wyszedłeś

- Przepraszam to ty poszłaś jak zwróciłem ci uwagę że za dużo wypiłaś - wtrącił się 

- Dobra i wtedy wyszedłeś więc pocieszyłam się alkoholem i zapewne domyślasz się co było dalej. 

- Nie wiem oświeć mnie! JESTEŚ TAK PRZEWIDYWALNA OD POCZĄTKU WIEDZIAŁEM, ŻE SIĘ Z NIM BĘDZIESZ PIEPRZYĆ! - krzyknął tak głośno, że o mało nie straciłam słuchu jednak poleciały mi tylko łzy

- Co ty wygadujesz?! Całowaliśmy się i tyle! - odpowiedziałam podniesionym głosem

- Wysiadaj! W tej chwili! - zatrzymał auto na środku drogi

Wybiegłam z auta cała spuchnięta od płaczu. Weszłam na chodnik i szłam w stronę domu. Jestem pewna, że Daniel mówił prawdę. Nie mam nawet wątpliwości. Niespodziewanie zatrzymał się koło mnie samochód to Tom z tatą. No świetnie. Wsiadłam bez słowa do samochodu. 

- Jadę odwieźć tatę do szpitala. Czemu idziesz sama w taki ziąb? Coś nie tak z Phillip'em? - spojrzał w tylne lusterko

Wytarłam oczy rękawem płaszcza. 

- Nic takiego. - wydukałam z siebie

- Widać własnie - wtrącił się tata - jak tylko go spotkam to pożałuje że zranił moją córkę!

- Tato! Przestań! To moja wina! On nic takiego nie zrobił, to że będzie zły to było oczywiste. 

- Jednak przesadził, nikt nie zasługuje żeby iść pieszo do domu w taki mróz! 

Ojciec jak zwykle musiał postawić na swoim. Nie miałam nastroju się z nim sprzeczać. Zwłaszcza, że dojechaliśmy na miejsce. Pomogłam bratu nieść rzeczy taty. Wnieśliśmy je do jego sali i usiedliśmy na krzesłach a tata na swoim łóżku.

- Synu, możesz nas zostawić na chwilę? 

- Tak oczywiście, to ja już nie będę wchodził. Cześć tato. Do zobaczenia. - podszedł i go przytulił po czym wyszedł 

- Co się wydarzyło na weselu? No bo nie wierzę w to, że spałaś z Danielem. Aż tak głupia nie jesteś. - spojrzał na mnie karcącym wzrokiem

- Całowaliśmy się. To tyle. Byliśmy pijani. Powiedziałam mu prawdę ale wyrzucił mnie z samochodu. - tłumaczyłam się

- I o to tyle krzyku? Przecież wiedział, że było coś pomiędzy wami to było do przewidzenia. Powiedz mi tylko jedną rzecz... 

- Tak tato? 

- Skoro macie wziąć ślub w ten weekend... Chyba nic z tego? Kochasz Daniela? 

- Tak... ale Phillipa też. Nie potrafię tego nazwać. Nie da się przecież kochać dwóch osób naraz prawda? - szlochałam

- Kochanie, ja chcę tylko jednej rzeczy, żebyś była szczęśliwa. Nie obchodzi mnie z kim, po prostu chcę twojego szczęścia. Czyli ślub odwołujecie? 

- Nie, ja dotrzymuję obietnicy zrobię to czego chciałeś przed swoją śmiercią. Wyjdę za Sjoeena. 

- Czemu traktujesz to jak obietnicę?! Nie rób czegoś wbrew sobie! Ja tobie nie kazałem za niego wychodzić, chciałem zobaczyć wasz ślub bo wyglądało to poważnie. Głupio postąpiłem, wiem. Pogadaj z Danielem. To jego powinnaś wybrać. 

- Już za późno... - westchnęłam - Dobra koniec tematu. Wychodzę. - pocałowałam tatę w policzek, po czym mocno przytuliłam i wyszłam

___________________________________________

~ * ~

Wybaczcie, że tyle czekaliście ale miałam dużo na głowie. Byłam teraz chora prawie 2 tygodnie ale już czuję się lepiej i mam ferie więc oto jestem z rozdziałem. Mam nadzieję, że się podoba. Bo mi niekoniecznie ale to wy oceniacie :p Czekam z niecierpliwością na wasze komentarze :*

Pozdrowienia :) 

Miłych ferii dla tych którzy je teraz mają a dla tych co mają je później dużo cierpliwości :)